Bekle beni, döneceğim
Bekle beni döneceğim,
Hakikaten bekle.
Bekle sarı yağmurlar
Hep hüzün getirse de.
Bekle beni kar fırtınalarında.
Bekle beni sıcak havalarda.
Başkaları beklenmeden
Dünde unutulsa da,
Uzak diyarlardan
Mektup gelmese de,
Hep beraber bekleyen
Herkes sıkılsa da,
Sen yine de bekle.
Bekle beni, döneceğim.
Kimlere göre,
Unutulma vaktim gelse de
Aldırma ve bekle.
Varsın oğlum, hatta anam,
Unutsun dursun.
Dostlarım beklemekten
Varsın yorulsun.
Bir ateş çevresinde
Acı şaraptan, ruhuma
Oturup içseler de,
İmtina et sevgilim
Acele etme.
Bekle beni döneceğim,
İnadına sinsi ölümlerin.
Varsın tanımayan:
”Şansı varmış”, desin.
Ateşin pençesinden
Sağ salım çıkışımı
Hiç beklememiş onlar
Anlamaz asla.
Nasıl kurtulduğumu
Bileceğiz yalnız biz,
Yalnız sen ve ben.
Zira sendin o, anca
Bekleyebilen.
1941
Melaike Hüseyin
Bu bir şiir çevirisidir. Şiirin aslı “Jdi menya i ya vernus”, Rus şair Konstantin Simonov’a aittir.