Ben Bağrıma Taş Basıyorum

Ben her gece boynu bükük bir halde aglamaktan artık bıktım
Yalnızlıga kahredip seni beklemekten usandım
Bak yine her sözünde beni tek başıma buraktın
Acımadın hep caresiiz bir halde koyup kactın

Dönmek senin için bu kadar zorsa gelme bir daha
İstemem seni yosun tutmuş gözlerindeki yosmayla
Kapattım o defteri acma bir daha
Bir daha sakın yoluma dair cıkma

Ben geceleri her damla gözyaşımda darma dagın oluyorum
O vurdumymaz kalbinle görmezlikten geldigin kalbimi artık istemiyorum
Gittigin günden beri uyku nedir bilmeyen gözlerimle cıldırıyorum
Kayboldun bu hayat yokuşunda ona artık yokum

Burak gözlerim bin bir cesit kefende sarılıp inlesin
Bu gurursuz kalbim hala yollarını gözlesin
Resmin duvarda bir madalya gibi beni eritip tüketsin
O kalpsiz sevgilim bir daha asla dönmesin
Eger olurda gelirse benim bu halimi görmesin

Hani ne olursa olsun beni yarı yolda burakmazdın
Hep benimdin benimle yaşıyacaktın
Bir anlıkta olsa bensiz nefes bile alamazdın
Sen beni hiç hayatından cıkartamazdın
Bensiz yaşamaktan cok korkardın
Benimle bir ömür boyu aynı yastıga baş koyacaktın
Hani sen benden başkasına haramdın
Söylesene Allahın belası hani benim olacaktın
Ama görüyorum ki cocukca şeylere kanıp beni aldatmışsın
Beni acılar içinde burakıp kactın

Gittin ve ben seni bütün benligimden cıkarıp attım
Yaşanmış her seyi bir cöp kutısunda buraktım
Kirletilmiş bir mendil gibi kalbimi buruşturup yaptıgın serefsizlikle
İhanete gebe kalan aşkımla tek başına buraktım
Yazdıgım her satır aralıgında adını bir zehir gibi içip içip yazdım
Senin defterini ihanetle süslenmiş tozlu raflara kaldırdım…
Kimselerin canını yakma diye sehrin girişine bana yaptıklarını astım

Hala o elimdeki resmine bakıp her damlama senin adını koyuyorum
Hatıralara sıgınıp birazcık da olsa kendimi avutuyorum
Git artık seni kendimde bile barındırmak istemiyorum
Cünkü canımı cok acıttın kanıyorum
Senden artık sevgim kadar nefret ediyorum…