Ben oynuyorum siz görmüyor musunuz?

Suskun gözlerim suskun yüreğim
Zaruri bu uçurumu yürüyeceğim
Yargısız suçlu görülmüşüm
Bütün haklarımı almışlar
Dişlerimi gülüşlerimi dudaklarımı almışlar
Göğe baka kalmışım öyle bir an
İsteyerek olmadı demişim inan
Demişler YALAN
Düşlerimi bakışlarımı göz bebeklerimi almışlar
İçimde sıkışmış haykırışlarım
Toprağa dahi yazamam
Hislerimi karışlarımı parmaklarımı almışlar

Kan gülleri ekiyorum bulduğum her mayının yerine
Kan gözlerimden dökülüyor güllerin üzerine
Uyumaktan tatlı rüyalardan korkuyorum
Çünkü tam kendimi kaptırmışken bu farklı/bu yeni gündüzüme
Tam hepsi bir kabustu demişken aynada ki yüzüme
Uyanmaktan kabahatlı dünyalardan korkuyorum

Çoçukluğumu eritti vücudumu sıyıran barutlar
Ölüm ne kadar yakınımdaysa o kadar uzağımda umutlar
Yitirdim varlığımı yitirdim yeter
Saçımdan dökülen her tel
Öyle çok çekmişim ki bir ömre bedel

Bir çoçuk ölümle umarsızca oynar mı hiç?
Bir dost gibi bu kadar iç içe kaynar mı hiç?
Ben oynuyorum siz görmüyor musunuz?
Gel diyor bana kurtul bu ızdıraptan
Çek diyor hayatının pimini
Çek bu kabus yokolsun hepten

Burak Özkanlı