BENİ BENSİZ BIRAKMA OLURMU

BENİ BENSİZ BIRAKMA OLURMU

Tek kanatlı solgun düşlerimi,yüzünde kanayan o kutsal ışıkla aydınlatan sonsuzluk meleğim…
Sana neyi anlatayım ? Evet yalnızım …
Sadece bunu söyleyip susmak isterdim…Ebediyyen susmak.
Çünkü canım acıyor…
Konuştukça,arzuladıkça,özledikçe,en kötüsü yaşadıkça canım acıyor.
Ruhumu yaktıktan sonra şimdi de damarlarımda dolaşan sensizliğin etimi yakan acısını mı?
O acıyı uyutsun diye sığındığım,ama sevgini orada da hep ama hep kaybettiğim soğuk rüyalarımı mı?
Odamın tavanındaki yoksulluğumu ve kimsesizliğimi harç yapıp içine doldurduğum o derin,
O sonsuz çatlakların altında ,sen diye her gece koynuna girdiğim o zamansız ölümlerimi mi?
Şimdi burada değilsin. Ama beni duyabiliryorsun,biliyorum. Kapat gözlerini benim için ve dinle n’olur.
Çünkü bunu sana ancak bir kez söylemeye cesaretim var.

Seni ait olduğun çevre için değil,bana ait olman için değil,karşılığında beni sevmen için değil…
Sadece sen olduğun için sevdiğimi söyleyebilseydim…
Ne zaman sevgine acıksam kendi kalbimi yedim. Kendi etimi…Aşkımı….Ruhumu yedim.
“Yüreğimin en saklı yerinde yalnızca senin elin dolaşmıştı .”
Seni yollarca,şehirlerce uzağından sevdim. Seni kelimelerce,şiirlerce yakınından sevdim.
Seni,dünya üzerinde sanki ilk kez benim için kalemi eline alıp yazdığın mektuplarca sevdim.
Seni umutsuzca,beklentisizce,hayallerce sevdim uzağından..
Zamanla kırgınlık kimlik değiştirdi ve vazgeçiş oldu benim için.
Unutmanın en ağırı unutamadan unutmaktır.
Seni sonsuza kadar kaybetmek,kimlik değiştirdi ve unutmak oldu benim için…

Anlamadınmı artık,varlığım sana acı vermek için değil ..! sadece seni sevebilmek için yaşadım ben…
Hala seninle geçireceğim anların telaşıyla ,tüketir gibi yaşıyorum sensiz geçen günlerimi…
Seninle geçen zaman bir daha tekrarı mümkün olmayan,doğaçlama bir melodi gibi benim için.
Sanki birlikte yazılmış kaderimizin sayılı dakikalarından an çalıyorum.Öyle birikmişsin ki içimde…
Seni yaşamakla tüketmem,seni sıradanlaştırmam mümkün değil.İçime çektikçe çoğalıyorsun sevgili…
Artık seni sevmek; geçirdiğim sayısız gecelerde, gururumu parça parça bölüp aşkıma kurban etmek oldu.
O tarifsiz ağrıyı uyuşturmak için, ruhumdan kimliğimden vazgeçtim.
Herşeye rağmen direnebilmek için kendimden vazgeçtim.
Ruhumdan kendimi kovup, tüm hücrelerime sadece aşkını yerleştirdim.
İşte o andan itibaren sensizlik artık bensizlik oldu sevgili…

Beni bensiz bırakma olurmu? Çünkü sen nereye gidersen git, ben oradayım.
Seni herşeyinle, ben seni ruhunun o eşsiz yanıyla birlikte sevdim.
Benim başka gidecek yerim yok.Benim senden başka gerçeğim yok.Sende yaşıyorum ben sadece.
Sen ne kadar parçalanırsan, ben o kadar parçalanırım, sen ne kadar bütünsen ben o kadar bütünüm.
Sen ne kadar kimsesizsen, ben o kadar kimsesizim.
Senin kalbinin topraklarında yaşıyorum ben.
Beni bensiz bırakma olur mu….

ATAKAN KORKMAZ