Benim İçin

Ben garibim gezemedim dünyayı
Göremedim serayı, Süreyya yı,
Biz gitmedik el çıktı gördü ayı,
Sende şu fezayı GEZ benim için.

Derdim vardı diyemedim birine
Bazı yollar tuttuk körü körüne
Dönüp hançer vurdu sanki böğrüme,
Çektiğim cefayı yaz benim için.

Varamadım köyün bağ bahçesine,
Doyamadım bülbülün hoş sesine,
Boynumu bükmüşüm tüm çilesine,
Zevk-u sefasını BOZ benim için.

Bu fani dünyada dolanıp durdum.
Ömrümü tükettim bayağ yoruldum.
Toprağa girmeden burda çürüdüm.
Ölmeden mezarım KAZ benim için.

Düşünüp taşındım bir ömür boyu.
Bir muamma sanki insanlık soyu.
Dağları, Bağları, bahçesi köyü,
Bir ibret almadım ÇÖZ benim için.

Binlerle rızıkı bitirmiş Mevla’m,
Haktan uzak olmak en büyük belam,
Dilimden dökülen hak olan kelam,
Doğru yolda isen HAZ benim için.

Beni yaratanı bilmeliyim ben
O nun (CC) emirlerine uymalı beden.
Karşılık görecek eyleyip eden.
Hakkın Kelamıdır SÖZ benim için.

Felekler dolaştı, her şeye baktı
Bazen can evinden yaşları aktı.
Kimisi siyahtı kimisi ak’tı.
Rabbimin emsalsiz her bir sanatı.
Temaşa eyledi GÖZ benim için.

Atila Yalçınkaya