BİL DELİ GÖNÜL..!!

Bu koskoca dünya ne kadar darmış
Sığmadı bir’yere baş deli gönül
Her dağın kendince karı varımış
Bak kapın çalındı duy deli gönül

Harcadın ömrünü ettin hediye
Her arslan dönermiş birgün kediye
Şİmdi muhtacsın bak tüten peciye
Söndüde yanmıyor vay deli gönül

Boşa uğraşırsın vefasız yâr’la
Şeyda bülbül gibi hep ahı zarla
Kara bahtın gülmez uğraşma zorla
Ömrün geldi geçti zay deli gönül

Yoktur ki alem’de tutacak dalın ?
Senin ile gelmez servetin malın
Üç beşmetre bezle gidecek salın
Bütün uğraşların boş deli gönül

Ana’ndan doğalı kendin bileli
Güldün mü dünyaya geldin geleli
O vefasız yâr’e gönül vereli
Akan gözyaşları çay deli gönül

DURAK’ım kendini çöllere vurdun
Feleğe kahredip sineye vurdun
Boşuna ümitle hayaller kurdun
Beklediğin olmaz bil deli gönül

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ
Ar edip sakladın uğraşlarını
Hep gizleyip durdun gözyaşlarını
Bağrına bastığın at taşlarını
Şad olup gülmedin ah deli gönül..!!