BİL DELİ GÖNÜL..!!

Söyle gönül söyle zorun ne benle.?
Uğraşıp durursun hep deli gönül
Bunca öğüdümün birini dinle
Boşuna uğraşın bil deli gönül

Bir ömür benimle hiç barışmadın
Senin bu haline alışamadım
Dostların içine karışamadım
Şimdi göz yaşını sil deli gönül

Nice hayallerle gafil avladın
Tatlı sözlerinle beni tavladın
Menziline bir/kez bile varmadın
Boşuna geçirdin yıl deli gönül

Kaynar kazanlarda daim pişirdin
Bilinmez dertler/le beni şişirdin
Bir hayırsız yâre nasıl düşürdün ?
Tutuştu her yanın kül deli gönül

Kâr etmedi sana öğüdüm sözüm
Şimdi yollardadır bak iki gözün
Bağrıma attığın o sevda közün
Gözlerine çekti,mil deli gönül

Ateşsiz dumansız yanar dururum
Gördüğüm taşlara başım vururum
Günden güne böyle daim kururum
Konuşmaz ağzımda dil deli gönül

Mecnun’a döndürdün aşk’ın yüzün den
Ah çektikçe kan yaş gelir gözüm den
Bir kez yürümedin benim sözüm den
Divane haline gül deli gönül

DURAK’ım der şimdi virane yurdun
Bunca sene boşa hayaller kurdun
Kendin de yoruldun beni de yordun
Gerçeklere çektin tül deli gönül

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ