Biliyorum…

Ben…
Gördüğüm kadar benim….
Ben….
Göğe baktığım kadar
Gök benim olur
Biliyorum….

Ben…
Duyduğum kadar benim..
Ben…
Dalgaları duyduğum kadar
Deniz benim olur
Biliyorum…

Ben…
Gördüğüm…
Duyduğum…
Anladığım kadar benim
Biliyorum….

Ben…
Toprağı…
Kazdığım kadar…
Ben…
Kuşları..
Uçtuğum kadar
Anlarım…

Ben…
Benden öte…
Benden içeri…
Neyi bulsam severim…
Senden ötürü..

Ben…
Aşk’ın esiriyim..
Ellerim kelepçeli…
Gözlerim bantlı…
Ayaklarım prangalı…

Sen’in
İstediğini görmakteyim…
İstediğini duymaktayım…
İstediğini anlamaktayım
Yalnızca…

Sen’in
Çektiğin yönlere
Sürüklenmekteyim…
Ellerim kanasa da…
Gözlerim kararsa da…
Ayaklarım tutmasa da…

Ben…
Aşk’ın esiriyim
Benden öte de
Benden içeri de olsa..
Neyi bulsam razıyım
Senden olduktan sonra…

Ben…
Biliyorum ki…
Gönlün elleri yok..
Kelepçe tutmaz…
Ben…
Biliyorum ki…
Gönlün gözleri yok…
Bantla kapanmaz…
Ben…
Biliyorum ki…
Gönlün ayakları yok…
Pranga vurulmaz….

Ben…
Bilirim…
Gönül avaredir…
Dolaşır durur…
Arada bir aklı karışır…

Ben…
Bilirim ki…
Sonunda..
Gönül gülüne…
Gül bülbülüne…
Bülbül kafesine
Kavuşur….

Fikret Turhan