Bir Gece Vakti

Bir vakti gecenin,daha bitmemişken gece,yahut son nefeslerini alıp verirken,öylece bir vakitte,dalamadığım uykudan uyandım,başımı yastıktan kaldırıp,aynama koştum.Gözlerimle göz göze geldim ansızın, hüzün çiçeği gözlerim…Ve yüzüm hala masum bir çocuk yüzü.Gözlerimi kaçırdım gözlerimden.Ayağıma en sevdiğim terliklerimi giyip balkona koştum.Çocuk kalbimi çağırdım,kırmadı geldi.Bir deliliktir sardı başımı,aldırmadım yas tutuşuna kalbin…Saçlarımı savura savura döndüm durdum rüzgarla…

En sevdiğim şarkıları söyledim…

Sonra bitince şarkılar,bir hüzün geldi oturdu yine bağrıma,sanki bütün sevdiklerim gitmişler gibi,yada susmuşlar…Kalakaldım…Anlamsızlaştı gece,bütün karanlıklar üstüme çöktü sanki…Sanki bütün sevdiklerimi arkamda bırakıp gittim.Ya da çok sevdiklerim,sustular…

Usulca içeri girip,kendime döndüm.Aynadaydı hala masum yüzüm…Ve hüzün çiçeği gözlerim…Aynadaydı kahverengi…Yastığa gömdüm başımı ve gece son deminde yeniden başladı!Aynadaki kızın gözleri doldu. Sevdiği bir duayı mırıldandı.Işıklarını söndürdüm kalbimin,çok sevdiğim bir yerde, çok sevdiğim birilerini bırakarak,kendime döndüm.

Dün gece ne oldu biliyor musun?Teselliye öylesine muhtaçken ve hala masum bir çocukken kalbim,bütün sevdiklerim sustular!

Belli ki kırgındılar…

Ama dualarını saklayamadılar…

HİSSETTİM!

Kulak verdim ne kadar kalbe girdiysem…

“AMİN“ dedim