bir gürültü vardı o gün içimde..

bir gürültü vardı o gün içimde..
bir sürü ses..
aldırış etmedim..
yoluma devam ettim..
heyecanla buluşacağımız yere geldim.
yürümüyor sanki uçuyordum..
ayaklarım yerde degildi..
aklım zaten beni çoktan terketmişti..
sen hayatım olduğun gün o benden gitmişti..
halimi görenler senin aklın nerde der dururdu.
ben aklımla yasamıyorum artık gönlümü yasatıyorum diyordum..
koştum sana doğru..
seninle orda tanışmıştık ya hani…
hatırlarsın belki..
nasıl tebessüm etmiştin bana..
ben ise utancımdan bakamamıştım gül yüzüne..
keşke ahh keşke..
koştum sevgilim..
seni bekletmekten korktuğum için mi
yoksa içimdeki kalabalıktan sıyrılmak için mi inan bilmiyorum..
ama sen beni hap beklerdin..
saatlerce sürsede bekleyişin gitmezdin..
hala aklım almıyor o gün nasıl gittin..
koştum sevgilim inan ki koştum..
sana gecikmemek için koştum..
aklımda öyle güzel hayaller kurdum,
öyle güzel hayaller kurdum…
koştum umudum sana koştum..
sonunda karşındaydım..
önce bir kalabalık..
bir gürültü..
aldırış etmedim seni aradım..
gec kaldıgını düşündüm..
bekledim…
çok bekledim…
içimdeki sıkıntıya inan hiç aldırış etmedim..
kalabalığa yürüdüm sadece meraktı benimki..
yoksa ne olabilirki…
bağırışlar çığlıklar..
yerdeki koyu kırmızı kan..
büyülendim..
bakamadım yerdeki cansız bedene..
her kimse kanının rengi bile muhteşem dedim..
bakamadım yerdeki ruhsuz bedene sevgilim..
ama dedim ya içimdeki merak bak dedi..
hadi bir bak..
bakmaz olaydım..
koştum sana sevgilim..
inan koştum..
ama geç kaldım bu sefer çok geç kaldım..
beni beklemeden nasıl gittin o gün..
ölümü bana nasıl tercih ettin..
çok mu kızmıştın geciktiğimden..
koştum sana sevgilim ben..
inan koşmadım uçtum sana ben..
ama yetişemedim!…