Bir ihtiyarın göz yaşları

Bir yangınla çıktı yola
Ardında iki yada üç dostuyla
Hepsi hicran doluylardı
Aslında hareketli
Fakat cansızlardı ölüylerdi
Yaşlanmış ama heybetli
Senelerin oyduğu vadileri geçtiler
Güzergâh kaybolmasın diye
Bir çukurda kendileri açtılar
İnişli çıkışlı bir dağdı
Ay ışığında birbirini kovalıyorlardı
Yolun sonuna geldiklerinde
Misket gibi bir uçuruma dizilmişlerdi
En önde o ardındaysa durulmuycak bir sel
Bir yandan yol arkadaşları ittirdi
Bir yandan soğuk yel
Tükendi direnci sonunda ve düştü
Martılar dalgalar ve gece sustu
Yüreğinde onarılmıycak hasarlar
Elinde sigarasıyla bir ihtiyar
Yorulmuş dizleriyle
Kırgın gözleriyle
Hıçkırıklar içinde
Boynunu eğmiş onu izliyordu
Düştüğü yer milyonlarca arkadaşlarıydı
Çünkü onlar ihtiyar adamın göz yaşlarıydı

Burak Özkanlı