Bir Sevda Masalı Yazdım

Bir yanlışa yürüdüğümün farkındayım
O farkında mı acaba diyordu iç sesim
Tehlikeli sularda yüzüyor bilmiyorduk
İlk kulaçlarımız yürek ferahlatıcıydı
Gözlerde ki kıvılcımlar damarları yaktı
Bir hatanın ilk adımlarını bilerek attık
Korkularım geçmiş acılara acılar eklemek
Ateşlerde yanıp kavrulmak kahrolmaktansa
Kutsal aşkı, ölümcül sevdayı gömmek
Talan edilmiş yağmalanmış düşler bahçesine
Bir sevda masalı yarattım ikimiz için
Bir kalp bundan böyle senin için çarpacak
Gözyaşlarını bastırdığın anları gördüm
Buğulu bakışlarında söyleyemediklerini
Geçmişler yüzünden zamansızlığı seçmiştik
Yakınların, uzakların anlamsızlığında
Yokluğun yıldırım olup düşüyor her gün
Her gece bir kâbus gibi mekânsızlığıma
Suskunluğum isyanlara dönüyor çığlıklarla
Neden yanlışların, hataların girdabında bile, bile
Karşı duramıyorum son durağı olmayan aşka
Sayfalar dolusu şiirler yazıyorum her gece
Görmeyesin diye hüzün yaşlarımı seni andığımda
Gecelerin ıssız karanlığında ağladım, ağladım
Kutsadım umutlarımı, düşlerimi, duygularımı
Öğrendim, bin yıl evvelinden yazılmış yazgım
Bozuyorum yeminimi bin yıl sonra bu sevda uğruna
Okursan bu masalın şiirini adımı unutmayacaksın
Her gün merhaba dediğimde, bir gün hoş çakal
Dersem, masal olduğunu unutup sakın ağlamayasın!

Dinmez ER / Çeşme / 2012. 06. 19 /

Dinmez Er