Bir Yârin Ardından

Gitti giden, dönmez geri, hiçbir zaman dolmaz yeri,
Her lahzada yâdın olur, böyledir evvelden beri.
Giden gider, kaybedersin, senin ile hüsran kalır,
Tek teselli unutmaktır, o da seni senden alır.
Neredeyse imkânsızdır, kolay değildir unutmak,
Çoklarına miras kalır böyle acıyla yas tutmak.
Bu da aşkın bir tarafı, isyan etmek yanlış olur,
Kimi visal ile şendir, kimi böyle hicran bulur.
Nasip değilse kaderde, beklemekle vuslat gelmez,
Ne çare ki, bunu gönül asla yaşamadan bilmez.
Hep bir ümit taşır gönül, o ümittir tek mecali,
Sanki hikâyesi aynı Leyla ve Mecnun misali…
Nasibinde yoksa yârin asla gönlü olmaz sende,
Hal böyleyken nafiledir, teşne olup istesen de.
Nasıl olsun, o da insan, herkes gibi gönül taşır,
Esasen sadıksa bir yâr, böyle davranmak yaraşır.
Sevmiyorsa zeval olmaz, gönül bunda azadedir,
Zaten her sevenin gönlü sevdiğine amadedir.
Hulasası; her sevdanın vuslat olmaz nihayeti,
Hâyır ve şer hepsi Hak’tan, her şey onun inayeti…

Saim Karahacıoğlu