Bir Zavallı Ben…

Bir Zavallı Ben…
Yanımda yoksun ya;
Kolum kanadım kırık,
içimde yanardağlar alev alev
ve ben sabahı bekleyen gece gibiyim.

Yanımda yoksun ya;
Dipsiz kuyulara atılmış çığlıklarda,
feryat figan ağlayan
ve umudunu yitirmiş ses gibiyim.

Yanımda yoksun ya;
Bedduadan inleyen,
kayıp yavrusunun acısını çeken
bahtsız bir ana gibiyim.

Yanımda yoksun ya;
tamamlanmamış şarkıların,
kifayetsiz kalan güftelerinde
yapayalnız sözcük gibiyim.

Yanımda yoksun ya;
Günahların gizlendiği gecede,
korkudan köşesine çekilmiş
ve olacaklardan habersiz bekleyen yavru gibiyim.

Yanımda yoksun ya;
Gölgesini yitirmiş,
kendine yabancı,
anılarında kaybolan bir kadın gibiyim.

Yanımda yoksun ya;
Ne o, ne bu, ne şu …
Sensizlikle kalan “bir zavallı ben” gibiyim.

Betül Başar