Bu Gönül Seni Nasıl Sevmesin

Bahar gözlüm,
Deniz mavisi o gözlerin,
Fırtınalı günlerimde,
Dalga kıranım oldu benim.
Ama ben o gözlerinde,
Kara bulutları, fırtınaları hiç görmedim.
Her zaman,
Sevgiyle gülen o gözlerin,
Mutluluğumun adresi oldu benim.

Binbir meyvenin karışımı gibi tatlı,
Çöller gibi yakıcı o dudaklarını,
Yaşasaydılar eğer,
Ne Nazım anlatabilirdi ne de Orhan Veli.
Yanağıma kondurduğun bir buse bile,
Düpedüz vurgun yemiş gibi,
Nefessiz bıkakırken yüreğimi,
Ben nasıl anlatabilirim ki.
Şunu bil ki sevgilim,
Dudaklarının rengini ve o güzelliğini,
Tuvaline çizebilecek bir ressam,
Henüz dünyaya gelmedi.

Ayın ondördü gibi güzel,
Ayın ondördü gibi aydınlık yüzün,
Ben de ne gam bırakıyor ne hüzün.
Hele o gamzelerin yok mu?
Gamzelerinde sabahlıyor,
Gamzelerinde yok oluyorum.
Ah be gülüm..,
Mafediyor beni o gamzeli yüzün.

Önünde baharların eğildiği selvi boylum,
Şiirlerim hep seni yazacak biliyorsun.
Ama..,
Sığmıyor şiirlerime güzelliğin.
Bir aşk tanrıçası gibi özel,
Bir Afrodit gibi güzelsin.
Söyle be bahar gözlüm…,
Bu gönül, seni nasıl sevmesin..?