Bu Gün Benim Doğum Günüm

Hiç farkına varamadım hayatın gülüm,
Derin nefes aldığım günlerimde oldu ama
Sen hep yoktun,
İçimden sessiz ırmaklar aktığında,
Yoktun,
İnsanlığımı bir vefasızın avuçlarına bıraktığımda,
Olduğun zamanlarda da
Ben yoktum yüreğinin ortasında,
Eksi yirmi derecede şiirler yazıyordum
Sahilde ıslak kumların üzerinde
Ay ışığında…

Bu gün benim doğum günüm arkadaş
Elli dört baharın yorgunu gönül,
En çok da yaşanmadan geçen yılların
İzleri var saçımdaki beyazlarda.
Haydi, söyle şimdi bana
Söyle içinden küfretmek gelse de dobra-dobra,
Sende dön sonra sırtını anılara,
Uzatma, Git! Vedalar koyar bana,
Git gidebildiğince uzağa…

Beyaz düşlerimi kara gecelerde yağmaladı felek,
Soludum havadaki hüznü iç çekerek,
Sığamadım bir yüreğin gölgesine özgürce,
Mor dağları mesken tuttum.
Seni sevmeyi beceremedim ama
Ben zaten yağmur yüklü bir buluttum.
Islatırdı mısralarımı çiğ taneleri her seherde,
Noktalar, virgüller karışırdı bir yerlere,
Sonra kapılırdım yakamozlu sularda
Ay ışığının şavkına.
Ne ben dönüyorum sana inat o şehre,
Ne sen varıyorsun yokluğumun farkına…

Buz mavisi ufka dalar gene gözlerim,
Aralanır gözkapaklarım çaresiz dünyaya
Bir karışı bile benim olmasa da.
Her sabah sensizliği sarsa da kollarım
Dudaklarım mırıldanır şarkımızı hala,
Salıverdim ipini sevdaların
Artık koşmuyorum soluk-soluğa,
Kış ortasında terlemiyorum aşk nöbetlerinde,
Ne saçımı tarıyor, ne aynaya bakıyorum,
Sokağa hep darmadağın çıkıyorum,
Kısacası ben yazıyor, ben okuyorum.
Sever mi deli yürek gene kim bilir,
Aslını sorarsan gülüm, korkuyorum…

Bu gün benim doğum günüm arkadaş,
Uyumayacağım sabaha dek
Çayımın demi pekmez gibi olsa da,
Sigaramın külü uzasa da dudağımda,
Yorulsa da kalemim benden fazla
Yazacağım,
Şiirim gelecek nasıl olsa.
Ben şiirlerde doğdum gülüm,
Şiirlerle veda edeceğim hayata ve sana;
Anlasana…

Murat Nail Güney