Bu Şiir Sana Son Emanetim

Yeni bir ayrılık beğendim dün gece,
Üstelik cuk diye oturdu bu aşkın üstüne..
Yanında da acısı hediye..
İntihar etmeden ölebiliyorum artık,
Gidişinden kalan ayak izlerinin üstünde..

Küçükken hep bir numara büyük alırdı ayakkabılarımı annem..
Seneye de giyebileyim diye..
Sevgilim çocukluk ayakkabım gibiydin sen..
Kimlere ayak bağı oluyorsun şimdi,
Bana küçük gelirken?

Sen şimdi dönüp dolaşıp geldiğini sanıyorsun ya?
Ah sevgili kendine ne çok yazık ediyorsun!
Artık gözümde cansız varlık gibisin sevgilim
Baktığım yerde bile görünmüyorsun!

Şimdi bir el ateş et ve kendini önüne at!
Farzet sadece yediğim aşkı beğenmedim tükürdüm,
Ve sen tükürdüğüm aşkı yeme diye kendini öldürdün!

Senin için bir şiir seçtim..
Giderken onu giy üstüne..
Çünkü bir tek benim cümlelerim adam yerine koyuyordu seni sevgilim..
Bu şiir sana son emanetim..

Ben seni severdim!
Evet severdim!
Ama sen de iyi bilirsin ki her insan hata yapar sevgilim..