Çık gel

Meğer ne kadar duygusuz ve yavanmış aşkın,
Kör karanlık gecelere hapsettin varlığımı,
Sensiz nasıl güçsüzüm bir bilsen sevgili,
Eskiden buralarda sanki gülümserdi gökyüzü,
Sen olmayınca bataklık sanki bütün yeryüzü,
ve,
Ben sensiz gitgide çamura saplanıyorum,
Artık kimselere tahammül edemiyorum nedense,
Yalnız seni düşünmek istiyorum her nefeste,
Ne olurdu gölgen olsam yanından hiç ayrılmasam,
Ya bu gönül çok sevmekten bir gün yorulursa,
Geç olmadan toprak kokmadan saçlarım,
Etim kemiğe dönüşüp kaybolmadan bedenim,
ve,
Hala bir parçada olsa umut varken sevgilim,
Sevgimizden kırıntılar kaldıysa yüreğinde
Gel ansızın sormadan ben hala nefes alıyorken,
Benim için hala güneş doğuyorken..