Elveda Liseli

Bırakmak mı diyorsun,
Bitirmek mi?

En bilindik gözleri yaşlar içinde bırakmak geride

Hani o gözler ki gülüşlerde alev olur da
Isıtırdı duvarları soğuk sınıfları
Hani o gözler ki bazen en hırçın duyguları taş edip
Savururdu sessizliklerin tam ortasına
O gözler ki kendince konuşur anlardı sevginin sonsuzluğunu
O gözler ki şu an …
O gözler ki

Ah duvarları dudak olsa sınıfların diyorum bazen
Derslerde eskitilen cümleleri
Hece hece buselese yüzümüze
İlk tanışmaların hayretinin hayranlığa dönüştüğünü fısıldasa
Belki o zaman anlardık zamanın bir hançer gibi
Saplandığını ömrümüze
Bırakmak mı diyorsun?
Deme!

Yoksa sen,
Bitirmek mi diyorsun?
Bitse de gitsekler düğüm olur da
Sarılır boğazına canhıraş
Kalemtıraşın kurşunu emdiği gibi
Bitirmek mi diyorsun?

Sıfır yedi uçları silgilere kurban edip
Silgileri okul kokan kağıtlarda yok ettin
Beyaz çoraplarını yırt artık
Ütülü gömleğinden bahsetme sakın
Hepsi bir düştü sadece
Sonra da kırmızı kareli eteğine özlemler doldurup
Çek git hayallerin doğduğu yerden
Hayatların öldüğü yere
Bırakmak mı diyorsun hala?
Deme!

Bırakmak mı diyorsun,
Bitirmek mi?

Ayların on dördünü yüzünde saklayıp
Yılların dördünü bitirmek ansızın
En uzak zamanları eritip sıralarda
Sınav streslerinin üzerine dök bugün
Hiçbir zaman keşkeyi hafife alma
Yakar geçer bir zindan gecede kalbini derinden
Hiçbir zaman keşkeyi hafife alma

Aşkların başladığı bir yerden
Aşkların yavaşladığı yerlere gidiyorsun
Git hayallerin doğduğu yerden
Hayatların öldüğü yere

Bırakmak mı diyorsun
Bitirmek mi?
Deme!

Ali Kemal Mutlu