En Çok Ben Sevdim

Kendimi sensiz kanadı kırık bir kuş gibi çaresiz,
Derin bir kuyuya düşer gibi yalnızlık yüreğimi yakıyor.
Gençlik avuçlarımızdan uçtu uçacak,
Sevgisi yüreğimden taşan,gözlerinden fışkırıp..
Çöle dönmüş gönlümü yeşertiyor gülüşün.
Kar çiceğinden güzel senin tabi halin,
Senbenim şu gönlümde sonsuza kadar kalacak yarsın.
Bir kuş gibi süzülerek sensizliğe gidiyorum.
Gözlerime yazdım seni harf…harf…..
Bir nakış gibi yüreğime işledim adını
Tenime damlayan her yağmur damlasından,
Adını içtim yudum yudum…..
Düşen damlalar toprağı doyurdu sevdanı besledi.
Havaya yazdım her harfte yaşadım yudum…yudum…
İçtiğim, yokluğunda boğazıma düğümlenen,
Suya yazdım seni…yazdımda sevdim.
Dağlardan esen rüzgarları avuçladım.
Saçlarına değmiştir belki kokusunu getirdi diye.
Yollarını gözledim,i ansızın gelirde bulamazsın diye.
Tren istasyonlarını mekan tuttum.
Gittiğimiz çay bahçesinde…..
Masada gül….
Seni bekliyorum gelisin belki…
Dedimya en çok ben sevdim seni…..

Gülseren Akdaş