Ey Gönül…

sırdaşım..yodaşım..haldaşım…
bazen kavgam..bazen sevdam…
bazen dostsun..bazen düşman…
dışında kaldığım zamanlarda,ayazlarda titreyip,
yine sıcaklığına koştuğum yuvam…
bazen yok saydığım..
bazen,varlığını hazine arar gibi aradığım gönlüm…
buzdağları görkemini kıskanırdı bazen…
bazen cehennem nar ı sönük kalırdı yanında..
ayağın bir darbesiyle sarsılıp çok uzaklara savrulan,
minik bir taş hafifliğnde görünsende,
simyacı gibi işleyip,dokunmaya cesaret edilmeyen,
paha biçilmez mücevhere dönüştürdüğüm
yegane servetim…..
gurbetçinin gözündeki sılamsın,
memleket hasretiyle yakıp tutuşturduğun…
toprağına sevdalı dağ bayır gezerken,matarasında hasret taşıyan,
yediği her kurşunda,bin kat can bulan askerimsin…
nöbetimdesin, el değmesin,göz görmesin diye..
sütten kesilmiş bir çocuk gibi merhamet dilenen..
sehpaya çıkmış can pazarında,
son arzum diye feryat eden mahkumumsun….

Naz Akman