Gece ve Aşk (aşk’a)

Uyandı bir anda derin uykudan,
Saniye içinde gizlenen asır…

O an durdu zaman olduğu yerde,
Hedefinde bendim aşk denen ok’un.
Gece, gözlerime çekerken perde,
Yokluk çekmekteyim, koynunda çok’un…

Aradığın ben değil, başka kapılara git,
Ne mekan doğru mekan, nede vakit bu vakit…

Halim yok dertlerden, endişelerden,
Bende ümit viran, döngüler kısır.
Önce kaldır beni düştüğüm yerden,
Sonra gözlerinle kalbimden ısır…

Ben ki; yıllaryılı sevgiye açken,
Bahsetme boşuna halinden tok’un.
Bir damla şefkate, öyle muhtaçken,
Bana bir annenin eliyle dokun…

Ben unumu elemiş, asmışım eleğimi,
Görmüşüm aşk elinden bütün göreceğimi…

Kaybolsun esrarı sinsin geceye,
Örtsün kapısını tek heceli sır.
Yüreğim dayanmaz bu bilmeceye,
Bu sır tepede ak, tabanda nasır…

Ne fallarıma çık, nede yoluma,
Gezdirme aklımı ardından yokun.
Son defa geceyle girin koluma,
Beni yalnızlığın kabrine sokun…

Ahmet Turgut Atlık