Gece Yarısını Sen Geçerken

Gece Yarısını Sen Geçerken
kendimsiz kaçmalıyım
kendimin sonuna gelmeden
yara açmadan bir çocuğun gülümsemesi ağzımda
yüzüm kuşların ayağına dolanmadan

şimdi gitmeliyim acılarımı uyandırmadan
kendim bir başıma varım
ellerimde unuttuğun gözlerin bir de
yağmur dersine kalmadan
eskinin en yenisiyle değişmeliyim yüzümü
yönümü güneyin ağzına vermeliyim
saçımı doğunun yapılarında unutarak
hünerli suskunluğumu yoluma tutmalıyım
kuş cıvıltısında kulübem olmalı
şarkılar kendilerini kanattığında

serin bir ayı ardımda sürüyerek
göğsümde göğe benzer bir şey varsa
onu da almalıyım
etimle ruhum arasındaki gerçeğe and olsun ki
seni dipsiz sorulara bırakmalıyım

çünkü günlerimi sen vurdun
ama şimdi mevzilerim güneş dolu
su ciğerimi basmış
hastalık mı bu yoksa
sen olan ateşin sonumu

bir daha olmayacak
yolumun tilkilerine etimi atıyorum
bir daha olmayacak gidiyorum
yoruldu yatağım bana gizlenen ölüyü taşımaktan
duvarlar yüzümde seni seyr etmekten yoruldu
gözlerim hayalini eskitmekten yoruldu

bir daha olmayacak
artık geceyi başka bir isimle çağırıyorum
bir daha olmayacak
aramıza etimi seriyorum
kınından sıyrılan kör bir kılıç gibi
gidiyorum bir daha olmayacak.

Mahmut Özkızıl