Geceler Sırdaşım…

Geceler sırdaşım, sokaklarda loş lambaların cümbüşü.
Her adımda uzadıkça uzayan gölgem, sonra kaybolan.
Hayallerime karışmaz mı, bir cocuğun mahsum gülüşü.
Düşlerim miydi yoksa, soğuk rüzgarlarla meçhule savrulan.

Pencereme iniltiler musallat, dertli bir musiki mırıldanır.
Nağmeler maziden gözyaşlarımı taşıyor yarınlarıma.
Ömrüm, masamda duran saatin yelkovanına aldanır.
Akrebi çoktan mayınlar döşemiştir,körpe sevdalarıma

Apartmanlar kabirler misali kat kat ve ince bir sessizlik.
Yanlızlığa kucak açmış bir park, salıncaklarında cızırtılar
Sokak köpeklerinin bile hislerine dokunan bir sevgisizlik.
Sevda namına söylenen, dudaklardan süzülen takırtılar.

Vahap Karademir