Gideceksen Git Artık

acımı gizlemekten yoruldu geceler
avuçlarımda yağmur yüreğimde gam
çaresiz tek başına duvar içinde duvar
ten üşür can kanar bir cinnet girdabında
solgun ve kararsız bir çiçekken ben
şimdi gidiyor musun

umrunda olmasa da kalbi firari yar
seyyaf yastığıma koyup adını
günlerce soluk almadan uyudum
genç ömrümün en taze çağını kapadığım
kapısı hüzün o unutulanlar şehrinde
mahşer kalabalığında yalnızlıklar yağdı üstümüze
ben kendine sürgün bir yabancıydım o vakit
sen dudağımda aşk çığlığı

küskün martılar ve deniz yanarken içinizde
siz masallar saklayın iki dağın arasında kâri’a
öyle samimi öyle vazıh masallar ki onlara
kimse küçük çocuklar kadar kolay kanmasa da
yeni masallar anlatın siz inanmaya meyil kadınlarınıza
ben bütün maharetime rağmen elimi yüzüme götürmeden
başımı öne eğmeden anlatamadım o rüsva masalları
alnıma yazılmış bir kader olan sevgiliye

ey baygın ve meşru günlerde döşeğim
ağulu sözleriyle ruhumun tesellisi olan
adını aşk koyup menzur yollara savurdum gövdemi
kumdan yelkenler keder dolu heybemle
belki çekinerek ama mağrur ve tek senin için
bitip tükenmeyen kavgaların içinde ıslandım
ırmağın kanatlarında koşturdum ölümün üstüne
ateş feraşe oldu dilime
bir peri kızı sevdim tuzla buz oldu dünya
bilirim seven kaybeder ve
ama bir pişmanlık belirtisidir
ama bambaşkayım anladım aşkı s/onsuzluğu s/onu
anladım canından çok sevmek yetmezmiş
goncaya kin suya elem toprağa kan damlarken
aşkla vuramam seni esefa hainliğe
gideceksen git artık

Sessiz Feryat