Gidersen Ağlarım

tam da vaktinde
benimle beraber ağlıyor bulutlar
yokluğunun ilk saniyesini
gösterirken saatler
bıraktığın yerde
benimle beraber üşüyor sokaklar

tam da vaktinde
bir ölüm matemi çöküyor
son baharın üstüne
ardın sıra kanıyor gözlerim
sanki beni çağırıyor
toprağın bağrına çekilen yağmurlar

gidersen ağlarım demiştim ya
yalanmış meğer, ölüyorum
kıldan ince, kılıçtan keskin
bir köprü üstünde
ateşe doğru yürürken
yokluğuna düşüyorum…

22.12.11

İsa Yılmaz