Gölgeler

Aydnlığa dem vurur ecelsi karanlıklar
Siyah beyaz öykülerde gizlidir
Yaşamın mübarize edilmiş saf değerleri
Tıpkı güneş gibi,ay gibi,gölgeler gibi

Güneş olmasaydı şu uçsuz bucaksız evrende
Ya da güneşin karanlığa boğduğu
Şekilden şekile değişen,renkten renge giren
Nice sevdalara şahit,
Nice yıldızlara sultan,
Nice şairlere ilham kaynağı olan
Ay olmasaydı şuj çelimsiz dünyada
Olmazdı peşimizden son sürat gelen gölgeler
Göremezdik bizi takip edenin olduğunu
Ve bu takip edenin de kendimiz olduğunu
Varlığımızı hissedemezdik belki de
Ya da bizi görmesini istemediğimiz
Fakat varlığımızı hissettirmek istediğimiz
’’Biz’’ olduğumuzu belirtemezdik karşımızdaki insana

Yaşamın büyük tılsımı olan
Bizden bazen yalan yollar gibi uzun
Bazen de bir tebessüm kadar kısa olan
Ama asla insanın kendisi olamayan
Ama bir çok yaşıyorum diyen insandan
Daha fazla anlam ihtiva edeni bilemezdik
Gölgeleri gibi görünürde yaşayanları göremezdik
Olmasaydı bedenimizin siyah resimsizbir şekli
Gölgeler,gölgeler…
İçine insandan yapılmış,
Hayatın ince çizgileriyle örülmüş
İnsan müsveddesi…