Gölgeme Söylemeliydim…!

gölgem,
beni tanırdı…
ben onu tanıyamasam da…
o hep yanımdaydı…
beni,
ayak seslerimden bilir…
bensiz hiç bir yere gitmezdi…
gölgeme,
söylemeliydim artık…
mutlaka bilmeliydi…
bir gün onsuz gideceğimi…
onu asla götüremeyeceğimi…
çok istese de…
bundan böyle,
ayak seslerimi duyamayacağını…

Fikret Turhan-Yalova,
04.06.2014