Gönül

Gönül
Yine efkâr sardı dertli başımı,
Sen benim canımı sıkarsın gönül.
Bir güzel yar deyip yaktın başımı,
Sinemde volkanlar çakarsın gönül.

Bitip tükenmez mi senin hevesin?
Gördün ya gayri almadın mı dersin?
Bir güzel var diye hala gezersin,
Her gördüğün yâre akarsın gönül.

Arayıp durdun buldun mu eşini?
Düşünmedin sardın kızı gelini,
Poyraza vermişsin aşk ateşini,
Gördüğün güzeli yakarsın gönül,

Nankörün bağında durup kalmazsın,
Fitneye fesata yoldaş olmazsın,
Sen çirkini servet olsa almazsın,
Çün içinde köşkün yıkarsın gönül.

Yeter be Del-oğlan gönlünü kapat,
Aşkın bahçesinde sen seni arat,
Şükreyle Mevla’ya, huzur ile yat,
Ardına gülleri dökersin gönül.

Zübeyir Daras