Gönül yaraları

Hesabı kapatmadan, açma gönül yarası,
Sevmenin derdi büyük, çiledir hep darası!
Ne günah kalsın ne de, sevabı ölesiye,
Yalnız gecelerimde, yaşansın hatırası..

Deli gönül ne yardan, ne de serden geçiyor!
Kırk yılda ektiğini birkaç günde biçiyor…?
Her önüne gelene, avucundan verdi de,
Şimdi susuz çeşmeden, kendisi su içiyor…! ?

Karşılık beklenmeden, sevilen her davada,
Boşuna suçlanma hiç, kalma iki arada…?
Çıkarlar çatışınca belirlenir kimlikler,
Hesabı veren çıkar belki öbür dünyada…! ?

Rahat ise vicdanın, baş yastığa konunca,
Barışıksan kendinle, bütün ömrün boyunca…!
Sevdanı sindirdiysen, kutluysa yolun, izin…,
Şükrederek devam et, karınca kararınca…

“Gönül yaraları” başka şeye benzemez…!
Dokundukça azar, tabip merhem süremez!
İyisi mi ilacı, dermanı hiç arama,
Zamanın bildiğini, başka kimse bilemez…!