Gözlerim

Geceleri gam çökünce, üstüme;
Yıldızlardan medet umar gözlerim.
Tükenirken ışıkları güneşin
Karanlıkta bir dost arar gözlerim.

Uyku ölüm, odam ıssız hem durgun,
Hayat yorgun, beden yorgun ben yorgun…
Derinlerde, dehlizlerde bir vurgun
Yemiş gibi dalgın bakar gözlerim.

Pencerenin pervazında resimler,
Resimlerde solgunlaşmış isimler.
Dört yanımda dönüp duran cisimler
Her birine isim takar gözlerim.

Boş duvarlar üzerime yıkılır,
Bilmem nasıl bu durumdan çıkılır?
Zaman geçmez hayli canım sıkılır

Tayyar Yıldırım