Gözlerin…

Gönlümü toza bular, bu bir aksi sedadır.
Yıkanıp arındığım nehir senin gözlerin.
Vuslata bir köprüdür, ayrılığa vedadır,
Kalbime yol vermiyor tehir senin gözlerin.

Gönüllere zahmet veren aşıkların aklıdır
Aklımı mefluç eden zehir senin gözlerin
Dokunma matemime, mahremimde saklıdır
Sırları ifşa eden sihir senin gözlerin.

Baharları yaşadı, gönül şimdi kışında
Bedenimi tüketen dehir senin gözlerin
Sensin bu can içinde, bu can senin dışında
Canı cana bağlayan mihir senin gözlerin.

II

Bende gül var sana gül, sende gül az bana gül
Gül suyuyla yıkanan tahir senin gözlerin
Bir gül için gülerek oysa can verir bülbül
Canı candan geçiren mahir senin gözlerin.

Andıkça sevdim seni, sevdikçe andım seni
Kelimeler bitince ahir senin gözlerin
Olmadığın bir şey mi, dünya mı? sandım seni
Her şey bir hayal oldu, zahir senin gözlerin.

Leyla mezada düşmüş, dervişlerden sor beni
Binbir türlü duayı okur senin gözlerin.
Darağacında diriltip sana savuruyor beni
Ruhumu ilmek ilmek dokur senin gözlerin.

Aşkı kadın sanıyor ortalık cüceleri
Bana beni öğreten fikir senin gözlerin.
Gönüller hep kör olmuş, görmüyor yüceleri
Bakınca zengin eden fakir senin gözlerin.

Mustafa Gözübüyük