Güzel Günler

Küçük odamdan,
Dışarıya bakıyorum.
Gamsız yatağımdan kalkamıyorum.
Sana gidemiyorum sevgilim.
Duvardaki saatte yorgun gözlerim gibi.
Zaman,
O saatin etrafında dolaşırken,
Beni,
Yalnızlığımla baş başa bırakıyor.
Zaman geçmiyor,
beni yoruyor sevgilim.
Güzel Günler’in,
Bana veda ettiğini bilseydim,
Yollarda koşardım,
Denizlerde çoşardım,
Yağan yağmurda ıslanır,
Kar altında üşürdüm.
Oysa şimdi,
Burda böyle üşüyorum.
Biliyorum,
Bu yatak beni öldürmüyor ama,
Aynı zamanda yaşatmıyor.
Pencereler açılıyor,
İçeriye temiz hava giriyor ama,
Beni dışarıya çıkartamıyor.
Güzel Günler,
Dönün artık çıkıp gelin apansız.
Gözyaşlarım,
Bir hevesle hasret herşeye,
Gözlerim kapalı,
Ruhumla hatırlarken anıları,
Gözlerimi açtığımda,
Bedenimde buruk gerçeği görüyorum….

Mutluluğun değerini bilmek için,
Bana bir şans daha vermez misiniz?