Halnâme

Gecenin, en sessiz saatlerindeyim.
Özlemin vurdu ya tokatı gönlüme,
Bir yandan anar, diğer yandan,
Yaşarım seni; dalgın dalgın bakarım,
Sanki, yanımdaymışsın gibi.
Bana canımın içi, diyecekmişsin,
Bende sana, efendim BaLıM,
Der gibi olurum.
Hasretin çağlar ya, işte o haldeyim.
Boynuna sarılıp sonra kendimi,
Senin kollarına bırakıp,
Sana sığınmak, uyumak isterim,
Bebeksi bir duygu ile sende olmak,
Senin olmak isterim.
”Bebeğim der miydin”?
Ama yoksun bitanem yok, nasıl diyeceksin.

Öyle sensiz bir gecede gelirsin bana,
Dönerim, bilir misin, bakarım ben,
Kendimce, aklımca, görürüm seni,
Yaşarım seni, sen varmışsın gibi,
Yüzümde bir tebessüm acar.
Sonra yine sensiz, olduğumu anlar,
Ve solarım,sönerim,bilir misin,
Yanlızlığımıza sığınırım,ona sarılırım,
Dalar giderim kayıp olurum kendimde,
İsyan ederim sonunda yokluğuna,
Hasretine, sensizliğime, bensizliğine,
Seni bensiz, beni sensiz, yaşatan,
Gecelere, ve ardından gelen, sabahlara,
Yaşantım böyle devam ediyor, ediyorsa!
Ya da kendini kandırıyor,oyalıyor ömür.

Aşkta hasret var ya; içimde çoksun,
Yanımda yok, oradayım işte.
Sen nerden bilirsin diyemem,
İkimizde yaşayan yanlızca, bir kalp var,
Yarısı sende, yarısı bende.
Ne zaman nasıl tek kalbimiz olacak,
Belkide hiç olmayacak,bilemiyorum,
Öyle yaşayacağız kalan ömrü,
Öylede tükenecek gibi,
Bitmeyen bir özlem,
Tükenmeyen,aşkımız,
Seni bensiz,beni sensiz, yaşayan
Sevdamız olacak, anılarımızda…
Özkan Tan 24.07.2010