Hep Kal Uzaklarda

Hep Kal Uzaklarda
Dalğaların sessiz çığlığla boğuşuyor gibiyim,

Dokunulmazlıklarım;

Dokundukça kanayan yaralarım,

Sanki hâlâ buz tutar sensiz akşamlarım…

Senden uzakta kalan yanım ağlar saatlerce,

İçimde senden kalan bişey sessizce hıçkırıklara boğulur,

Unuturken gözlerin simamı;

Senden uzakta kalır bütün herşey.

Ve sana muhtaçlık başlar akşam kızıllığına inat…

Oysa!

Gelip dokunsa yüreğin benim sokağıma,

Gelip dokunsa ruhun dudağıma,

Ya da uzak dur benden hep kal uzaklarda…

Mevlüde Öner