Hep Seni Bekledim..

Hep Seni Bekledim..
Yüzümün bu kadar aydınlık olması niye biliyor musun?
Neden bu kadar içten gülüyorum?
Yaşamadan bu denli keyif almamın nedeni ne?
Kendime baktığım zaman seni görüyorum artık…
Seni gördükçe yenileniyorum,mutlu
oluyorum,keyifleniyorum…
Hep seni bekledim ben,seni aradım.
Başka yüzlere sen diye baktım.
Başka kollara sen diye sarıldım.
Senin gibi olamazdı hiçbiri.
Ne gülüşleri sendin,ne gözleri..
Onlar sadece birer suretti.
Ruhu,ateşi,yüreği olmayan birer suret….
Kızdım kendime.Seni yeterince aramadığım için suçladım
kendimi…
Yoruldum aramaktan.Kabuğuma çekildim.SUSTUM…
Gecelerimi yıldızsız kıldım,gündüzlerimi ışıksız…
Her mevsim seni yaşadım.
Yağmur olup ıslattın beni,kar olup üşttün.
Sonbaharda ağaç olup yapraklarını döktün üzerime.
Baharda çiçek olup açtın bahçemde.
Yazın güneş olup ısıttın beni.
Bana bakıp ‘ne oluyor sana’diyenlere cevap bile vermedim..
Seni unuttuğumu,artık aramadığımı sansınlar istedim.
Güldüm.Gülüşümle aldattım onları.
Seni yaşamaktan hiç vazgeçmedim oysa.
Uzaktaydın sen.Ama içimdeydin de.
Beni izliyordun biliyordum.Seni göremesem de oralarda
bir yerden bana baktığını biliyordum.
Sana sakladım içimdeki sonsuz sevgiyi.
Yüreğimdeki heyecanı,gözlerimdeki ışıltıyı,dudaklarımdaki ateşi,
ellerimdeki titremeyi,küçük dokunuşları sana sakladım..
Ve bir gün,çıktın karşıma.
Şimdi seni bulduğum içindir bu çocuksuluğum….
Seni bulmanın coşkusudur bu içimden dışarıya taşan..
Yepyeni bir hayatın başladığını biliyorum…
Ve bu içinde vazgeçilmez kıldığım TEK ŞEYİN SEN olduğunu da…