Her yerde Sen

Bu sabah yine “SEN” de kalktım,
“SEN”sizliğe durmuş saatlere inat.
Sonra pencereyi açtım,
“SENİ” çektim içime doyasıya.
Kahvaltıda “SENİ” içtim
Sıcacık oldu içim,
Gazetede ‘’SENİ’’i okudum sayfa sayfa.
Ardından giyinip, attım kendimi sokağa
“SENİ” yürüdüm adım adım.
Sanaydı verdiğim her merhaba,
İşyerinde de “SEN” vardın.
Konuştuğum her seste senin sesin,
Her yüz de “SEN” din.
Seninle vardı
Gün akşama.
Sokakta,”SEN”din yüzüme çarpan rüzgâr,
Dudaklarımdaki hınzır ıslığım.
Karanlığıyla karşılayan fakirhanemde,
“SEN” aydınlattın her yanı.
İkimiz için kurduğum soframda “SEN”din,
Yediğim lokma da.
“SEN”din dalacağım uykum,
Bin heyecanla yattım,
Ellerim dokununca, yanımdaki buz gibi boşluğa
Sabahlara kadar yine,
“SEN”sizliğe ağladım.

Fatma Özut Kırtay