Hiçbir Aşka Benzemedi

Sana aşık olduğum vakit
Yaz değildi, bahar da değil.
Çiçekler solmuş,
Güneş dağların ardına saklanmış,
Yeryüzü heyecanını kaybetmişti.
Resimdeki kuşlar yoktu artık.
Deniz çok uzaktı…

Hiçbir aşka benzemedi benimkisi
Anlatırlardı da duyardım bazen:
Erkek kıza baharda aşık olur,
Yahut bir yaz günü,
Papatyalardan taç yaparmış saçlarına sevdiğinin.
Güneş her doğduğunda
Onlar da yeniden doğarmış sanki
Kuşlar uçarmış her renkten.
Birbirlerine şiirler okurlarmış.
Denize bakarken sevgilinin yüzünü görenler olurmuş.
Ne Mecnun’u ne de Leyla’yı aratan sevdalılar da varmış.

Ben sana bir yaz akşamında aşık olmadım;
Ağaçlarda bir yaprak bile yoktu.
Başkaları gibi birden kapılmadım sana
Seni her gördüğümde bir kez daha katlanıyordu içimde aşk,
Yüreğim kat kat olurdu çam kabukları gibi.
Seni sevdiğim zamanlar,
Yağmur yağıyordu, kar yağıyordu,
Üşüyordum,
Seni taş kaldırımlı sokağın başında beklerken.
Sen beni görmezdin,
Bilmezdin.
En sert kış da çöl sıcaklığı da
İçimde yaşardı.
Ben yine de dökmezdim bütün yapraklarımı.

Başkaları yıldızları sayarmış,
El ele gezer, güneş batımını izlerlermiş,
Şarkılar söyleyerek.
Sonra sarılıp uyurlarmış.
Destanlar böyle yazıyor,
İhtiyarlar böyle yâd ediyordu eski günlerini.

Hiçbir aşka benzemedi benimkisi
Ne vazgeçebildim,
Ne ısrarcı olabildim,
Sustum kendi içimde.
Beni yiyip bitiriyordu, bilirdim
Fakat içimdeki savaşı bitirecek,
Gücüm yoktu.

2001 Balıkesir

Ercan Kaplan