Hoşçakal sesi çınladı..

Hoşçakal sesi çınladı..
Ağlak keman nağmesine terkedilmiş
Issız bir gecede…

Hoşçakal saklıydı
Şarjörüne veda sürülmüş
Hüzünlü birkaç hecede..
.
Dönecekti birgün elbet
Sözler verilmişti yaşanmışların
her an’ına…

Tutunmuştu sevdaları
Bir tambur telinden dökülen
Hüzzam makamına…

Ve son kez
Hoşçakal dı
Gidişine sallanan ele bakarak.

Sonrası mı?

kayboldu ufukta
Uğrunda atan bir kalbi daha
Ardında bırakarak.