Hükümsüz Sevda

ilam tahtasında asılı duruyordu
tüm geçmişi
ve altında
hükümsüzdür sözcüğü
Henüz inmişti
darağacından sevdanın
hercai yüreğinde közlerin tütsüsü
gözlerinde
sönmeye yüz tutmuş aşkın büyüsü
nice masallar dinlemişti
gökyüzüne uzanan
oturduğu iskemlesinden kalktı
elleriye bir şeyler çizdi boşluğa
başını sağa sola sallarken
kolları koparcasına düştü iki yana
bakındı durdu ufka
irkildi birden
sarsıldı defalarca
aradığını görmüş gibi
sonra uzandı yere boylu boyunca
tükenişinin resmiydi tavandaki gölgesi
son kez yudumlarken havayı
yüzündeki tebessüm asılı kaldı boşlukta

Kenan Ziya Akbaba