Hüzn-ü Aşk…

Hüzn-ü Aşk…
Sevda gömleğini giyip sırtıma,
Hasretin yurdunda arasam seni,
Ardımda kar, boran, dolu, fırtına.
Sensiz ayazlara sunsam ben beni…

Eşiğinde beklesem efsunlu gecelerin,
Sesini duymak için poyrazları dinlesem,
Yollarında yürürken senli tüm hecelerin,
İsminin her harfinde inim inim inlesem…

Hüsn-ü Aşk işlenirken gergefinde nakkaşın,
Resmini çizse gönlüm sensiz bütün zan’lara,
Sonu hicran olsa da aklımdaki savaşın.
Kapatsam yüreğimi bütün su-i zanlara…

Hüzne demir atsa da aynalarda gözlerim.
Hayalin yüreğimde nazenin bir umuttur.
Ruha cemre düşerken gözlerini özlerim.
Gülersin, mutluluğum gülmeyi de unutur.

Susarsın, incitirler şairin sözlerini.
Sevda gömleğini yırtar inkisar.
Heceler de çevirir dilimden yüzlerini,
Şair en son şiire yalnız ismini yazar…
Şair son şiirine senin ismini yazar…

Yusuf Mescioğlu