Hüznün Gözyaşları

gözlerim kapanırken
ısıtırken bakışları yüreğimi
ıslak ve nemliydi gözyaşları

delirmek işten bile değildi
inadının karşısında
çayımı doldururken bardağıma
bir taraftanda tükenmişliğimi
çekiyordum ciğerlerime

o sokak senin bu sokak benim
koşuşturmacasında
çözüm aradık çaresizliğimize
bir labirentte kaybolmuştuk
biliyorduk aslında
çıkışı olmadığını
dönüp dolaşıp
belkide hiç karşılaşmadan
aynı noktaya geleceğimizi

çok değildi istenen
ama öylesine kördüğüm olmuştuk ki
çözüm sanki güneşteydi
uzandıkça ellerimiz
ikimizde yanıyorduk cayır cayır
sonrası
hayallere yolcuk
düşlerde buluşmalar

defalarca bağırarak uyandık kabuslardan
ne Hızır yetişti imdadımıza
ne Lokmanı sarar bulduk yaralarımızı

Kenan Ziya Akbaba