Hüzün Ve Akşam

Akşamın kor güneşi ufuklarda batarken,
Bir hüzzam şarkı ile boyandı hayallerim,
Hazan vurdu gönlümü tam vuslata yatarken,
Beklememiştim bunu bomboş kaldı ellerim,
Akşamın kor güneşi ufuklarda batarken.

Medhuş oldu düşlerim, kalması tek bir ışık,
Seraire karıştı tebessümü yüzümün,
Sanki mavi bir alev içimdeki sarmaşık,
Ve her nefeste kopan fırtınası güzümün,
Medhuş oldu düşlerim, kalması tek bir ışık.

Kara bir hicab örttü akşamlar visalime,
Ve hüzün rengi bir ok gelip geçti içimden,
Ne çıkar ağlasam da şimdi bakıp halime,
Nasibim var mı benim düşten, renkten, biçimden,
Kara bir hicab örttü akşamlar visalime.

Penceremin ardında ağıt yaktı perdeler,
Bir ben duydum onları ve bir tek ben anladım,
Başıboş saatlere sordum şimdi nerdeler,
Toz pembe gündüzlerde geçen pembe anlarım,
Penceremin ardında ağıt yaktı perdeler.

Ve bir rüzgar savurdu kanayan düşlerimi,
Alay edercesine çarptı mermer üstüne,
Hıçkırığa çevirdi akşam gülüşlerimi,
Hüzün ve ızdırap da serpti yer yer üstüne,
Ve bir rüzgar savurdu kanayan düşlerimi.

(2000 Nisan)

Mehmet Özden Biçer