İKİ KUMRU

İKİ KUMRU

İki kumru yakınıma konmuştu Sanmam ki onlar sade iki kuştu Damarımda akan kanım donmuştu İletiler bana ilahi muştu Önce bana korkaraktan baktılar Gagaları bir birine taktılar
Kendilerini aşka bıraktılar
İçimde küllenen aşkı yaktılar

Bir usulen kavga sonu barıştı
Kanat ve ayaklar işe karıştı
Sanki dişi ile erkek yarıştı
Zevkle öpüştü koklaştı sarıştı

Onlarla birlikte ben aşka kandım
Mevlana gibi ”Hamdım Piştim Yandım”
Allah’ım İnsanlığımdan utandım
Güya onlar kuş ben insandım

Ben onlara onlar bana alıştı
Karşılıksız veriş ti alış tı
Hilkat’ın gizli sırrına dalıştı
İkisi de son gayretle çalıştı

Yıllarca mürekkep yala ve oku
Hizmetin içinde bilgi stoku
Bilgisayarda aşka şiir doku
Üstüme attılar büyük şoku

Bu işe şaşırdım kaldım ben kendim
Gerçek Aşkı iki kuştan öğrendim
Şimdi bütün egolarımı yendim
Teslim oldum, boyun eğdim, tükendim

Yaşar KANŞIRAY