İnsan bu!

İnsan bu!, mayası atık bir su
Kibri dağlardan yüksek
Hem eşrefi mahlükat, hemde ‘’belhum edeldir’’

İki vasıf var onda
Hem melek hem şeytani
Bir bedende toplanmış
İnsan ortada yani

İki ağaç dikilmiş
Tüba ile zakkumdur
Bakımı bize kalmış
Sonuçları malümdur

Gıdaları çok farklı
Biri Kur-an kaynaklı
Öbür ağacın ise
Şer nefis saltanatı

Köklerini salacak
Vücudu kaplayacak
Ya Cennet ni-metini
Yada narda yakacak

İns ve Cinni yarattı, kendine kulluk için
Mukaddes kitabıyla, vermiş hayata biçim
Ruhlar alemindeyse, bizden kesin söz aldı
İki yol var önünde, sana kalmıştır seçim

Birinin son durağı, Cennetine varacak
Salih amelleriğle, ebedi kazanacak
Fıskı fücur içinde, gidilen ikinci yol
Cehennem son durağı, nedametle yanacak

Kısa bir ömür için, değermi bunca azap
Nereden bozulduysan, oradan tadilat yap
Taaa gönülden koparak, tevbeye elini aç
Deki affına geldik, bizleri affet YA RAB

Çok seviyor kulunu, şerlerde rızası yok
Salih kullarınaysa, lütuf ve keremi çok
İnansın, inanmasın, rızkına kefil olan
Rezzak’a inanmayan, insandan ahmağı yok

Abdurrahman Yıldız