İSTANBUL

İSTANBUL

Kalem kağıda dokununca
Bir mısradır İstanbul

Bir masalın başkentinde kaybolup giden
Bir varmışlardan bir yokmuşlardan geçer çocuklar
Gece gibi gözleri
Pusulası kayıp yolculuklardan
Arta kalan sohbetlerin nemi doldurur
Küçük mahallelerini
Ve aynı mahallenin dar sokaklarından geçerken
Titrek elleri kavuşmuş sevgilileri saklar İstanbul

Bir sır gibi
Bir yanı kapkaranlık bir yanı mavi
Görmediği rüyalara yatan deniz bilmez çocukların hoyratlığında
Bağrı deniz kokan bir annenin
Doğurganlığında saklıdır İstanbul

Ve bazende yağmurun toprağa düşmesinde ki ninni
Gibidir bu şehir
Damla damla uykuya dalarken
Dilden yastığına düşen bir duadır İstanbul

Sakın dağılıp gitme ey hüzün
En çok yakıştığın yerdir, bu şehirde,gece
Konduğun tüm cümlelerden, tüm ayrılıklardan
Sorumlu tuttuğun suçu sabit,

Gidemeyenlerin mabedidir bazen
Bırakmak için olup biten her şeyi
Gizli zaferlerden elde avuçta kalan ganimettir bu şehir

Kendi başınalığı da bildiğin yer işte
Nefes aldığın her anında yaşadığına her şeye rağmen de olsa
Şükrettiğin

Dokunabildiğin bir şehir
Her renge giren, ve seni her gördüğünde gülümseyen
Tanıdık bir yüz İstanbul

Ayrı düşürdüğün iki parçanın sancısı vursun tüm kıyılarına
Senin yüzün hüznünde saklı İstanbul
Bir yanın aşktan hep mavi

Şimdi verilebilseydi
Tüm sevdalılara zamanların hepsi
Yüzündeki tebessüm dağılırdı tüm sokaklarına
Oysa sana yazılabilirdi tüm şiirler
Senin adın geçen her cümle
Aşkla bir tutulabilirdi

Yanabilir bildiğin tüm tarih
Her şey yeniden yazılabilir
Ve kurulsa ardı ardına binlerce şehir
Senin adın yine İstanbul………
İsmim hep İstanbul

NESRİN ALKAN