İstanbul Gibi

İstanbul yine bildiğin gibi
Gülüyor bu sabahta dünyaya
Martılara, denizlere, bulutlara…
Bir kadın gibi alımlı
Yine elbise beğenemiyor kendine
Kâh rüzgârlı, kâh bulutlu, kâh sıcak…
Düşünmeden âşıklarını, umursamadan hayranlarını
Kendini düşünüyor sadece

Zaman ilerledikçe
Simsiyah şalını bırakıyor omzuna
Ağır bir akşam yemeği için süsleniyor gibi
Yine takıp takıştırıyor yıldızlarını
Ayda bir taktığı gümüş kolyesini de unutmamış
Salına salına vuruyor eteği sahillere
Eşsiz bir müzik bırakıyor şanslı kumlara
Bense özlemle bekliyorum ufacık bir gülüşünü
Unuttuğu kalbinin tam ortasında

Umut Cörüt