Kader Diyelim Gitsin

ne diye yaşıyorum
önümde bataklık batmamak için savaşıyorum
içimden fışkıracak haykırışlar
önümde baharı göremiyorum
arkamda bıraktım ne kara kışlar
yanıyorum ateşin rolüne soyunmuşum
güneşe varmak isteyen ateşten kuşum
ölümlerdenden elemli
zülmetlerden kederli
mihnetten ıstıraplı
yaslarda başım
ne etsem çıkmazdayım yanmışım
bir garip meczup gibi ortalıkta kalmışım

öyle kalmışım ki çıkmazın ortasında
ölümlerin sesinde
ve cinayet faillerinin öfkesinde
kabusu kucakladım ecele uzanıyorum
içimi parçalayan bir acıyla mahşere uyanıyorum
kızgın bir öfkeyle koşuyorum güneşe
içimde ne umut var ne de ufacık neşe
öyle bir yerdeyim ki bitmiş burda tüm hayat
yalanlarım deşifre tümsırlarım afişe
her kes bıkmış bir şeyden pislik dolu her köşe

ortlaık hep ihanet etraf hep riya dolu
bitmiş bir avareyim görünmez ziya yolu
biçareyim burada amaçsız yaşıyorum
sırtıma ne yüklenirse mecburen taşıyorum
çilemi doldurunca gideceğim buradan
günahlarım fazladır bağışlasın yaradan

ne olacaksa olsun yinede yaşayacağım
umutları keşvedip bu çölü aşacağım
silinir gider alnıma yazılmış bu kara yazı
benim için susmak yok zaman bitirsin sözü
kimi kırdıysan dünyada herkes beni affetsin
en mutlu sözlerimle bu şiirimde bitsin
çeksekte bir sürü eza an gelir hepsi geçer
yapacak hiç bir şey yok kader diyelim gitsin

Ömer Erzurum