Kalbim Yenik Düştü Aşka

Sen gidince öğrendim
senli acılarımı sensiz çoğaltmayı
oysa ne çok sevgiler dayandı gönül kapıma
mutluluğu sensiz yaşayamadım
yüce Yaradan böyle yazmıştır tesellim oldu
teslim oldum yazgıma
yazılan kaderi hatasız yaşamaya…

Oysa birlikte olsaydık
Küçük bir yuvamız olacaktı
Her odasında mutluluk
her adım sevgiye koşacaktı
duvarlar üstüme yıkılmayacaktı…

Birlikte olabilseydik eğer;
en duygulu sesimle okuyacaktım sana yazdığım şiirleri
SEVGİ İLE…

Uyurken ninniler söylemeyecektim;
en yaşanmamış mutluluk masalları anlatacaktım sana
sen, huzur içinde yenilirken uykuya
ben, ellerimi açıp Allah’a dualar edecektim
AMA SEN GİTTİN
SEVGİME YAKIŞTIRDIĞIM TEK TANEMKEN…

Biliyorum, oralar da bir yerler de tutunmuşsun hayata
duymasam da sesini görmesem de yüzünü
gözlerime nakşettiğim sen yetiyor bana!

Bak, gördün mü alıştım sensizliğe
hayatın nankörlüğü nefesimden düşerken
ve artık ürkmüyorum yastığımdaki kuyulardan!

Utanır oldum bu aralar sarı saman kağıtlardan
kalemi her elime aldığımda kezlerce adını yazmaktan…

Ah sevdiğim ahh
ne çok şey kaybettim seni severken
ne aklıma anlatabiliyorum hala
ne sevgimi hiçe sayan sana…….

Hafize Hanaylı