Kanıyor yüreğim

Bulutu olmayan gökyüzü gibi
Suskunluğum depreşiyor
Yüreğimin dehlizlerinde
Bilmiyorsun,
Bu kaçıncı hazan,
Bu kaçıncı rüya,
Bu kaçıncı uçsuz bucaksız
Bu şehrin maviliklerinde
Kan ter içinde uyanışım..?
Şimdi
Kıyısı olmayan deniz kenarında
Yeşerttiğin umut filizlerini
Ve kirlettiğin
Aşk tohumlarını
Neştere vuruyorum,
Çığlık çığlığa
Yaralanmış,
Yakılmış
Harf, harf
Hıçkıra, hıçkıra
Kanıyor yüreğim
Üstüm başım
Kan revan içinde.
Acıtsa da
Sessiz bir “ ah”
Dökülüyor dudaklarımdan
Ve
Yavaş, yavaş
Sebepsizce öldürdüğün
Yüreğimi
Yüreğinin mezarlığına
Gömüyorum şimdi…

serpil TURAN